Nur indi gökler den sadık kuluna,
Saf-i saf eyledi muştular beni,
Misk-i amber sindi canan gülüne,
Karanlık kuyuya astılar beni...
Zifiri siyahı kadehte içtim,
Günah deryasının içine düştüm
Vuslat köprüsünde şaşırdım şaştım
Kudret-i alemden kovdular beni...
Hünkar da melekler döndü kıbleye,
Tekbir-i Rahim de girdim sıraya,
Cezbe ne takıldım düştüm deryaya
Alem-i kebirden sürdüler beni...
Kabri cemil ile yol aldı mevta,
Sorgu melekleri, hep aynı saf da,
Günah ile sevap, başka taraf da,
Siyahtan geceye çaldılar beni...
Arşı alem, nur cihanda var oldu,
Adem baba cennetinden kovuldu,
Tövbe etti günahları son buldu,
Celal-i Rahmana saldılar onu...
Cennet-i alaya sundular onu...,
Zikrettin Karaca
_____Dost Kalemlerden_____
Melekler çamurdan yaptı bedeni
Bir nefes üflendi var etti beni
Burnumu koyansa Allah'ın kendi
Hapşırıp uyandım dönemem geri.... Kemal Güneş 1
Kayıt Tarihi : 23.9.2009 22:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Alem-i Kebir
Bir başka deyişle 'alemi ebed...'
Etkili şiirinizi ve sizi kutlarım Zikrettin Bey, Kardeşim..
Bir nefes üflendi var etti beni
Burnumu koyansa Allah'ın kendi
Hapşırıp uyandım dönemem geri
Zikrettin hocam gök ova kadar doyurucu olmuş
Çağır karaca oğlan çağır ister yaz ister bağır
Saygılar tam puan
TÜM YORUMLAR (76)