Arşa Giden Gemi Şiiri - Gürhan Kurukaya

Bir gemi yürüyor, şavkı yıldızları değer.
Arşa kolay erişir, böyle giderse eğer,
Giden zaman gemisi değil, benmişim meğer!
Binmişim azgın küheylana altımda eyer...

Ne gece ısıtıyor, ne gündüz gülümsüyor.
Ay çevirmiş yüzünü, yıldızlar da üşüyor!
Meçhule giden gemi yolcusundan habersiz...
Her limanda alaylı martılar gülüşüyor!

Bir varmışım, önümde puslu, uzun bir çarşı...
Alacağım kalmamış, bir tek elem, göz yaşı…
Donmuş da ruhum, gece boyu kat etmiş arşı...
Bir heykel gibi bakakalmış zamana karşı...

Rüzgarı okşuyor saçlarımı, zamanın...
Bir pamuk tarlasında arşa yürüyorum ben...
Demindeyim sonsuzluk tünelinde anın...
Ufukta ağlayan gurubu görüyorum ben!..

01 Ağustos 2017