Arşa çıktım düşlerimde
Alev………
……….Alev
Yanıyordu her yer.
Yukarıya yükselirken alazlar
Vücudumu yalayarak geçiyorlardı.
Baktım bedenime…
Kavurucu sıcaktan…
Su kaybetmiş…
Yavaş……
…………..Yavaş
Eriyordu.
İçimde ki susuzluk…
Dışarıda ki alevlerin…
Sıcaklığından da beterdi.
Ciğerlerim kavruluyor…
Her yanıma diri diri..
Kezzap dökülüyordu sanki.
Burasının neresi olduğu konusunda
Bir türlü karar veremedim.
Niçin orada olduğumu bilemedim.
Neden yandığımı ise
Bir türlü çözemedim.
Nice zaman sonra…
Kavrulurken alazlarda…
Münker ve Nekir’i gördüm.
İşte o zaman anladım ki
Ben…
Aşkın ATEŞİNDE yanmaktaydım.
İsrafil çalınca sur borusunu…
Anladım bu kıyametin sonu.
Zar zor uyandım uykudan
Korkarak kalktım yatağımdan.
Hemen koştum aynaya…
Suratıma baktım.
Mahşerin izleri…
Hala duruyordu bedenimde
Aldım Kuran-ı Kerim’i hemen…
Döndüm kıbleye…
Tövbe ettim Allah’ıma
Aşkın ateşini…
Hiçbir kulana verme…
Yarap diye.
30.05.2008
Bornova/İZMİR
Kayıt Tarihi : 31.5.2008 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hasret çekenler sevipte kavuşamayanlar ve sevda ateşinde yanıpta kül olanlar için kaleme aldığım duygu yüklü bir şiir.
TÜM YORUMLAR (11)