Arş'ın Gölgesi Şiiri - Fırat Ergüven

Arş'ın gölgesine sığınarak buldum hayatı,
Kasvetli bir güne merhaba diyerekten,
Başladı mesai...
Can alıcı hayat; iş veren,
İçler acısı bizler; işçi,
Maaşını hiçbir şekilde çekemeyen,
Atm zımbırtılarından..
Mutlu edecek birşeyler aradık,
Bunca sarfiyatın arasında..
Kimimiz ölüme bağlandık boğazlarımızdan,
Kimilerimiz sevdiklerine çoğul şahıs olarak,
Bazılarımız vardı aşka bağlanan yürekten,tekil olarak...
Daha nicelerimiz vardır elbet,
Farklı yönlere odaklanan,
Ben ise tekil şahıstan aşka bağlıydım,
Parçalı bulutlu bir sabaha,
Çapaklı gözlerle kalkmak gibi,
Alev gibi yakıcı bir akşamda,
İtfaiyeci olma çabasıydı belkide..
Tüm ufunetlerden kaçarak,
Karakalem figürlerine pastel renkler ekleyerek...
Hareket kattım yaşamıma,
İş verenle aşk yaşayıp,
Skandallara konu oldum,
İşten atıldım yani hayattan...
Kovulmuş bir canlıydım,
Arş'ın gölgesinden...
Bir o kadarda masum,
Kovulan köpek misali,
Vazgeçmedim kovulduğum yerden...