Arş'a Ağmak Şiiri - İbrahim Tufan

Keşke sevmeseydim; umutlanıp ölmezdim bu ahirzamanda.
Kimseyi sevmiyorum diyebilirdim, kimseyle beraber yükselmezdim arşa.
Ama bir kere, bir duamla arşa yükselen bu sevgiyi hangi yabani tutabilir?
Hangi ibn-i dehaliz senin kalbini çalabilir benden başka yar?

İnsiyaklarıma dayanarak değil, teselli-i kalp olacağına inanarak sevdim seni ben yar.
Bu içtimai iltica döneminde herkes kendisi için dua ederken, amin kelimemden önce yine sen vardın.

Muzdarip ebdan kara afere döndürülecek ve herkesin bir eceli olacak.
Herkesin sevdiği kişiye göre bir ecel olacak ve hayatına o son verecek.
Peki soruyorum sana
"Ecelim olur musun?"