Zeyneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeynep…
Arş inliyor arş; gök yarılıyor içinde kayboluyor feryadım, duyulmuyor figanım, duyulmuyorum fakat arş inliyor…
Beynim zonkluyor, gece oluyor, kararıyor ortalık ve el ayak çekiliyor! Bir çocuk parkı da şahit olabiliyor tüm bunlara; bir cami avlusu, bir şadırvan önü, bir balkon, bir duvar dibi ne bileyim işte bir yarım yamalak istinat duvarı da!
!
Zeyneeeeeeeeeep Zeynep…
ZEYNEEEEEEEEEEP ZEYNEP…
Ah be Zeynep…
Ah ulan Zeynep.
Kayıt Tarihi : 24.10.2024 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!