Arpalı Köyünü Şiiri - Kurtuluş Kurtoğlu

Dinle kardeşim dinle benim sazımı
Sana söylesin şu Arpalı köyünü
Hele sen bir dinleyiversen sözümü
O zaman sana der Arpalı köyünü

Nisan gelince hep kuzuları meler
Hanım kızları anasıyla un eler
Genç hanımları bebeklerini beler
Canla başla söyler Arpalı köyünü

Şu Arpalı’nın etrafı dağlık bayır
Evlerinin önü çimenlik çayır
Taamı leziz hiç kimse demez hayır
Tadıyla söylüyor Arpalı köyünü

Arpalı’nın dereleri nazlı akar
Sevdası olan çoban ona hep bakar
Genç kızların gönlünü yürekten yakar
Sevdası bize der Arpalı köyünü

Dağlarında hiç eksik olmaz köçeği
Bahar geldi mi açar bin bir çiçeği
Üzerine konan her türlü böceği
Bize anlatır şol Arpalı köyünü

Her an Arpalı’nın sisi eksik olmaz.
Ağustos geldi mi çiçeği hiç solmaz
İnsan burada, hastalık nedir bilmez
Deva söyler bize Arpalı köyünü

İki derenin ortasına kurulan
Yollarında hep insanları yorulan
Antika olup üzerinde durulan
Tarihi der bize Arpalı köyünü

Daim karlı, buzlu olur şol dağları
İnsana refah verir nazlı bağları
Bir başkadır burada gençlik çağları
Delikanlılar, der Arpalı köyünü

Paşasın demek, varsa, orada yerin
Arpalı’nın suları serin mi serin
İnsanları anlaşılmaz derin mi derin
Her halleriyle der Arpalı köyünü

Kışları daim derin uykuya dalan
Baharın, yeşilin tonlarını alan
Yaz geldi mi burda davarını salan
Çobanı der bize Arpalı köyünü

Arpalı köyünün şu havası yayla
Dağı taşı sanki birer bağ, tarla
Kurtoğlu’m dedi şimdi sözünü anla
Söyler sesi, size Arpalı köyünü