ARPALAR Şiiri - Cağlar Akarsu

Arpalar,
...
Topraklarımız da bol tarlalar,
Her bir köşemizde uzanır,
Sarılmıştı tüm ekinler başaklara,
Tohum-tohum yeşerirken tabiata,
Bizler kendimizi “arpa” nimetinde bulduk,
Hiç boy atamadık mevsimler boyu,
Nede çok faydaları vardı, biliyorduk,
İnsanlar özlü ekmekler de kullandılar
Bazen ise mahlukatın baş gıdası,
...
Ah arpalar, ah.!
..
Ekelim dedik, her gün ayrı boy atsın,
İçimde daim büyüsün diye bekledim,
Ben ise hiçbir zaman yol alamadım,
Küçük taneler zamane illerinde,
...
Dolaştık gecelerde, geyiklerin yaşadığı,
Ormanlar bazen bize baş kaldırdı,
Sözlerimizi “ geyik” derilerine işledik,
Her fikirleri ayrı kalemlerle çizdik,
Bazı anlarda akıllarımız almaz oldu,
Yorumlarken mantıklar ayrı-ayrı,
Geyiklerimiz dolu dizgin giderken,
Frene basmak için hep gayret gösterdik,
Yaşam şartlarında ki tüm koşuşlar,
Arabalar “ geyik” misali baş aşağı,
İnişler hep son noktada durursa,
Çözümler artık “ sürücü” ye kalmıştı.
...
Ah arpalara ah!
Benim içinde, santim bile büyümedi,
Hep küçük kaldım yol alamadım.
....
2003/mart/cağlar akarsu