Arpa Senfonisi Şiiri - Sami Yalçın

(sevgili torunlarım Özümcan, Burç, Onur)

Yaz gelip, okullar tatil olunca
Subaşı Hali'ndeki işine döndü
Artık on üç yaşında bir yetişkindi
Paslı bir kantarda sandık, sepet tartıyor
Çerçi sandıklarına adres yazıyordu
Sabahın erinden, akşamın darına kadar

Yine de kışlık buğday almaya yetmedi
Kazandığı tırtıllı ve delik paralar

O yıl, arpa ekmeği yediler
Türkülerdeki gibi değildi arpa
Kılçık gibi ve de kılıç gibiydi
Rengi de boz bulanık, kara sarı
Arpa ekmeğini yutmak zordu
Ve çocuğun soğuk rüyalarını
Buğday ekmekleri süslüyordu
Sıcak, yumuşak, altın sarısı

Çok uzun zamanlar geçti
Bu anlattığım öykünün üstünden
Şimdi taylar bile arpa yemiyor
Zaten çocuklar da anlamıyor artık
Çöpe atılan ekmekleri görünce
Neden içimin sızladığını

Belki de gereğinden fazla
Yaş aldım...

(26 Haziran 2009 - Bostanlı)