Arnavut Kaldırımları Şiiri - Vahit Kemal ...

Ben seni boğaz rüzğarlarına bıraktım
Yedi tepeli şehrin ıslak gecelerinde yürürken
Son izmaritimde dudağının kokusunu,
Arnavut kaldırımlarına fırlattım.
Bir tek gözlerinin grisi kaldı yüzümde
Onu da İstanbul hatırası saydım

Yüzyıllar geçmiş gibi aradan
Her yerde seni aradım
Kaç kervan geçti bu handan
Ne o arnavut kaldırımlarını
Nede saçlarının kızılını bulamadım.

Artık yaşamıyorum biliyormusun
Bu aldığım nefes değil
Gökyüzü gri mi olur bahar mevsiminde?
Karamı yağar nisan yağmurları?
Kan mı akar ey yar,
İnsanının gözlerinden
Su yerine nefret mi içilir avuç avuç.
İnan ya bu yaşamak değil
İnsan seniyaşarken nasıl unutur.