Arnavut Kaldırımları

Bir telaş var gün batımında
Gece ve gündüz bir birine karışmış
Kızıl ve mor lacivertle yarışıyor
Kaos yaratıyorlar adeta
Yalnız yürekler kıvranıyor sancı içinde
Caddelerde insan kalabalıkları
Soğuktan burnu kızarmış çocukların
Eve geç kalma korkusu okunuyor gözlerinden
Korkma çocuk vakit daha erken!

Kiminde hüzün kiminde neşe
Mutlu yüzler; güneş gibi parlıyor
Işıltısı yansıyor geceye
Her akşam seyrederim onları
Salaş meyhanenin bir köşesinde
Gel gör ki gönül meyhanem boş
Saki sarhoş…
Sevgiden nasiplenmeyen ben sarhoş
Bekleyenim yok,
Geç kaldım kaygısı da taşımıyorum
Geceler benim dertler de
Ne sevgili var ne yar
Nede yaren

Karanlık yavaşça çöküyor
İstila ediyor yüreğimin kuytularını
İçimde bir gariplik var
Ve haykırmak istiyorum ihraç olmuş sevgilere
Çaresizce susuyorum yine
Akşama uzanan saatler hep ürpertiyor beni
Gözlerim yuvasından fırlıyor
Göz göze geliyorum karanlıkla
Kırık camlı sokak lambaları aydınlatıyor
Arnavut kaldırımlarını