Arnavut Acısı Zamanlar! ...

Üzerime gelme,üzme
Sözün hançer tesirin de
Benim payım her dem
Hançer dilinin zehrinde
Oysa rüzgarlı çığlıklarla gelmiştim
Toprağımda insan kokusu
Dağlarımda gelincik..
Seslerimde özgürlük türküsü avaz avaz
Devrimler düşlemiştim her solukta
Ülke büyütmüştüm her adımda
Yalın ayaklarla izler bırakmıştım
Düşlerde sevmiştim eylem güzelimi
Alanlarda omuz omuza sloganlaşmıştı umudumuz
Şiyar bu ya özgür kılacaktık evreni
Yüreğimiz tutsak şimdi
Firari düşümüz
Saklı-yasaklı gülüşümüz
Çığlık haliyiz-sessiz
Sevgimiz yetim ve kefensiz
Fikr-i arı’yken, Dil’i balken
Bize düştü Arnavut acısı zamanlar
En çokta eylemsiz kalmak vuruyor beni
Bilincime aykırı bu demi yudumlamak tüketiyor canımı
Birde sen! asaletine kurban olduğum canına yoldaş olduğum sen
Çıban gibi hasretine deşilirken böğrüm
Sineme sapladığın oklar neden?
Yetmez mi bu avarelik
Halden bilmezlik
Bu esrik duruş yetmez mi?
Sus-konuşma lütfen
Bil ki; Sağırlığım senden ziyade kendimedir