tutma elini bakma sakın gözüne
alır götürür seni karanlıga çıkıcak ışıklara
umut verir ama sensiz gider yarınlara
başka karanlıga sokar hayatını
kendisi seçer ve tanımaz Allahını
bende bilmiyorum acıyla geçen günlerin sayısını
biz dünyada uyumadık erken uyandık
anladık her boku gördük sonu. kurt yemeden önce koyunu.
aldıgı kokuyu bilemezsin, ama tahmin edersin.
kalbini yer bitirirsin, çünkü onu çok seversin.
geceler zaten karanlık zaten umutsuz
kurt ne ya yapsın bir masalda koyunsuz
içimdeki nefret sana karşı sonsuz
ama olmaz yine yapamam ben onsuz
yapıyorum lakin halim bu şuanda
Bir yoldayım şuanda çok degişken
atdıgım her adım yolun kalitesiyle oynuyor
eskiden karanlıktı şimdi bir ışık parlıyor
dogru adımlarla yolun sonu aydınlanıyor
lakin her hayırda bir şer oldugu gibi
anlamadı hiç kimse benim bu halimi
her gece bir şiir yazıyor bu ellerim
bana rehberlik ediyor kimsesiz kalbim
asıl rehberim eskilerim ama boşver derin konular
kimsenin ilacının kapatamadıgı yaralar
ben hep gülerim salaklar mutlu sanarlar
bazı insanlar ateş olmadan yanarlar
Karanlık seni satmaz bırakmaz seni
insanlar seni ona atarlar mecburi kalırsın karınlığa
herzaman yanındadır insanlar aldatdıgında
kötü canavarları görmemek için muhtacım karanlıga
unutmak için onları aldırış etmemek için
yaşayarak yaşamamak için
dümdüz sade kısa bir yoldayım
upuzundu eskiden bu yol upuzun
yaş ilerledikce boyu kısaldı umutsuzluga döndü
hayatsızlıga döndü bir mum gibiydi eridi söndü
nedendir bilmem ama felek beni dövdükten sonra güldü
hem sevdi hem öldürdü acımadı merhametsizdi
manevi bir gözlük çıkartılmayan
kalbini tutup parçalayan
çogu kişi bu gözlüklerle yaşıyor
ve bi çoğuda takmaya hazırlanıyor
ve eninde sonunda bu gözlük o göze gelicek
baktıgın herşey karanlık anlamsız olucak
sen nereden bileceksin yaşayarak yaşamamayı
sen nereden bileceksin ölmeden ölmeyi
sen nereden bileceksin umutsuzlugu
sen nereden bileceksin karanlığa dalmayı
bilemezsin anlayamazsın mecnun sanarsın beni
mecnun sanarsın acı çekenleri
beş sevindim on üzüldüm
onla yürüdügüm yollara tek başıma yürüdüm
eskiden bembeyazlarla dolu bir ışıktım şimdi ise söndüm
ben bu devirin modernliginde eski kafamla kördüm
birden çok öldüm kimse görmedi
bu agzım dilim kekeledi söyleyemedi;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!