Hayatın İçinden 1 - Armut Şiiri - Recep ...

Sabah namazını kıldı. Kalktı mutfağa gitti. Buzdolabını açtı, bakındı. Ona buna dokundu. Birini tutup aldı. Sonra vazgeçti.

Şimdi sabah sabah, hanımının her fırsat bulduğunda "hem 'belim ağrıyor yol yürüyemiyorum, biraz kilo vermeliyim' diyorsun hem de durmadan yiyorsun." sözüne bilmem kaçıncı kere muhatap olmanın âlemi yoktu.

Elindekini bıraktı. Dolabın kapısını kapattı ve tam kapıya yönelmişti ki masadaki meyve tabağında elmaların içinde armutu gördü.

Duraksadı. Armut ona bakıyordu o armuta. Kocaman, sulu sulu... Çok da davetkârdı "ye beni" diyordu sanki.

Kaptı armutu balkona çıktı. Çekti bir sandalye oturdu ve sabahın ilk ışıklarının vurduğu bahçeyi seyrederek ağır ağır, tadını çıkara çıkara elindeki armudu yemeğe koyuldu. Armut bu nasılsa kilo yapmazdı.

Onu yerken görmedikleri için (ki görmediklerinden emindi) armudun yok edilişi çok da dikkatlerini çekmezdi.

Gün ağarmaya başlamıştı. Günlerden Pazar'dı. Hoş ona her gün Pazar'dı ama alışkanlık işte.

Mutfaktan çıktı odasına gitti. Cüzdanını aldı ve dış kapıya yöneldi. Sıcacık simitler fırında onu bekliyorlardı.22.09.2019