Armut Ağacı | Kül Kedisi Şiiri - Engin Ç ...

Aklımın Aklımın bir ucunda hâlâ
Oynadığım yazı turalar.
Beyaz teyze izin verince,
Armut ağacını dalmalar.
Bir yanda gülümsemelerim,
Ağlayışım ve kunduralar.
Kitaplarda mahzun ve yarım,
Pembe panjur giymiş binalar...
Davet mi öteki tarafa?
Yoksa yolculuk mu arafa?
Bilmem, ağacın dalları mı?
Ay sokağının yolları mı?
Ne götürdü beni geçmişe,
Unutulmuş ve silinmişe...
Nasılca bir düşünmeyse bu,
Yok ki âbi bunun hudûdu...
Belki de ölüme beş kala;
...bense düşünüyorum hâlâ...
Hım...eveet...hatırladım tabii,
Başka ne olabilir âbii...
Bunların hepsi bir acıydı;
Belli ki armut ağacıydı...
Âniden gittim ben geçmişe,
Karalanmış ve silinmişe...
Armut ağacının etkisi;
Hafızamda bir kül kedisi...