Armut Ağacı Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Bahçemizin vazgeçilmez sevdası,
Ne kadarda vefalı çıktın.
Hala unutmamışsın topladığım armutları
Yıllar geçti aradan, hala ayaktasın
Armut ağacı, armut ağacı!

Birazcık belin bükülmüş ama,
Kolayca ırgalanmıyor artık
Hafif kurumuş dalların.
Tam da yeme zamanı gelmiş,
Tam da sararmış armutların.

Armut ağacı, armut ağacı!
Çocukluğumun unutulmaz tacı
Yad ederek eski zamanları
Ben geldim
Özledim dallarına tırmanmayı.

Tadın damağımda hala,
Hala burnumda tütüyorsun hala
Sen, deri peyniri,
Ve anamın,
Ve anamın yufka ekmeği.
Armut ağacı, armut ağacı!