Armağan Olsun Şiiri - Yunus Özkan

ağlasam kim siler gözümdeki yasları
kim toplar düşmeden gözümdeki yağmurları
acıtmadan kanatmadan kim saklar yaralarımı
bir vefasız uğrunda boşa heba ettiğim yarınları mı

haykırsam kim anlar benim duygularımı
kime dökerim içimdeki hayallerimi
yıkılan bir viranenin altında kalan umutlarımı
kim tamir eder de hayata dönerim ben

özgürlük uğruna feda edilir mi böyle bir aşk
yaşamadan korkulara harcanır mı böyle bir armağan
hayatında görebileceğin en muhtesem andan
daha önemli ne olabilir sevdiğim

duygusuzluk kalkanına sakladığın sevginde
beni yaşadıgını hissetmiyor muyum
anlamıyormuyum sanıyorsun bana atan kalbi
duyuyor musun kulaklarımı sagır eden bu sessizliği

hadi git şimdi özgür bir kuş gibi
uçabilirsen ayrıl benim yüreğimden
akbabalar konsun viran kalan yüreğime
toplasınlar deşsinler senden kalanları
kanatsınlar, acıttısınlar

ağlayamam ben dökerim içime hüznümü
ağlayamam koparsalarda içimden sevgini
duygusuzluğum sana kalmış diye düşünme
saclarımdaki aklar cevabım olsun sana

olsun
armağan olsun
bu can sana feda olsun...