Armağan Bize Şiiri - Müzahir Kılıç

Sev, sev ki gönülde güller bezensin
Her gül goncasında sevda gizlensin
Sevdakâr bülbülün içi şenlensin
Bu sevgi Yunus’tan armağan bize

Zavallı görerek sen karıncayı
Gücün yeter diye takma kancayı
Temenni sevgiyle kurun loncayı
Bu öğüt Yunus’tan armağan bize

Gelen-göçer baki kalmaz dünyada
Niçin kavga-niza, ne var arada?
“Gelin tanış olun” dostluk burada
En güzel nasihat Yunus’tan bize

Merhamet bir düstur, sevgi terazi
Dünyada edelim herkesi razı
Bırakalım artık kini, garazı
Bu ölçü Yunus’tan armağan bize

Hoşgörülü ol da nefse aldanma
Büyük olan “O”dur hiç oyalanma
Saltanat hırsıyla her şeye kanma
Ne güzel bir hayat Yunus’tan bize

Gönül ziyareti üstün Kâbe’den
Kıranları affeder mi Yaradan?
Bir gönül kazansın herkes sıradan
Ne güzel nasihat Yunus’tan bize

Gönül dostu olduk var mı diyecek
Bu sevgi tükenmez, her an sürecek
Nasibini alan gözler gülecek
Bu muştu Yunus’tan armağan bize