Armağan’a Şiiri - Bayram Kaya

Saat: 23.59
İki bin dört sıra durur,
Biliriz, umarız niceye…
Ey can! Sen, armağan mısın?
Can, ever; kavuşuma tez durur.
Ey can! Sen, Armağan mısın?

Can kabarır, anı; su gibi içer.
İsmin Armağan da;
Cisimsi anın, bir, bir geçer.
Özüm darda; acıları bir armağan, seçer.
Ey can! Yüreğimde, sarmak mısın?

Doğdun; iyi ki doğdun, Armağan
Cihan’a armağanımdır, Armağan.
Taallukattır, ilk öğrettiğim, fermağan;
Tok gibiyim, aç görünür, Armagan
Ey can! Söyle, sen Armağan mısın?

Sarımlardık, sarmaladık, bezle.
Sözümüzsün, anlamlanmadığın, gözle.
Çeker seni bize, özle.
Hoş oluruz bir tek sözle.
Ey kutlu! Sen Armağan mısın?

Salınışlısın, tıkırtın kar bizde.
Koşuşmanda, takılımın, zar bizde.
Tık oluruz, çarpan yüreğimiz, sende.
Kail dururuz, her şeyin beynimizde.
Ey can! Cana Armağan mısın?

Dikilmede; taklidim, sende şaklaban.
Katıla katıla, güleriz, ben taklaban.
Pay edersin, bir sözle, bizi haklaban.
Umurunda mı, köçekken, gül dem.
Lan sen! Şüpheye, Armağan mısın?

Erken geçer, söz seçerim sözünde.
Bir gofrettim, inadına gözünde
Sarılır kucak yine, olsa da çaresiz.
Dururum, siluet. Çeker özünde.
Ey can! Kâşaneme, armağan mısın?

Gün seçerim, ter sayarım, Armağan.
Bir dilim mi seçtim ya Rab sofranda?
Gün döndü, vakit vurmada, akşamda.
Bir armağan gelmede, birin gitmede.

Sırası şimdi; Armağan’a, armağan gerek

15.01.2007

Bayram KAYA

Taallukat: Hısım, akraba, cevre ve varlık sevgisi
Kaşane: Gösterişli yapı, gönül istenci
Siluet: Cisimisel yansıyış