Kimi insanlar imtihan kimileri armağanmış hayatımızda.
Bazılarının adını duymak bile mutlu etmeye yetiyor.
Yüzümde onları düşündüğüm an bir tebessüm beliriyor.
Bu nedenledir ki her zaman pozitif insanlar istiyorum yanı başımda.
Bardağın boş tarafını değil dolu tarafını görmeli.
Polyanna olsun demiyorum ama beni üzmesin, kırmasın yeter.
Bu demek değil ki üzüntüler yok,
Her şey güllük gülistanlık toz pembe.
Değil tabii ki olmasına da imkan yok.
Ama olsun ben bu hayatı seviyorum.
Ailemle geçirdiğim her dakikayı.
Arkadaşlarımla pazar kahvaltılarını.
Komşumu kahve içmeye çağırmayı.
Uzaktaki yakınlarımın telefonda sesini duymayı,
Kışı, yazı, baharı seviyorum.
Kızlarımın sıcacık kalpten sarılışını.
Eşimin sevgi dolu gözlerimin içine bakışını seviyorum.
Ve diyorum ki her şeye rağmen,
Hayatın bütün savaşlarına kavgalarına olumsuzluklarına inat;
Yaşamak güzel şey...
Kayıt Tarihi : 18.5.2016 09:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özgür Urtekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/18/armagan-102.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!