zamana inat
firarizmi savunurken aksakallı bebeler
tutsaklığı sustum
ve düpedüz yalnızlıktı bu
kundaklanmış dedelerin
gönüllü kapanan gözleri
ve yitik bir neslin yırtık düşleriydi
üzüldüğüm
/ zavallı desen değil bir yalnızlıktı bu /
analar
iç çekişi bile intihara teşebbüs sayarken
gülüşüm
kadın eli değmemiş gibi durur yüzümde
ağlasam
ona da gevezelik derler biliyorum
poker suratıyla söylenir olmuş
sevda sözleri
blöfü yiyenin defterini dürüyor şairler…
hani güneş
yine dünyanın etrafında dönse diyorum
ve yine aşklar gibi
toprak kaplama tepside sunulsa insanlara hayat
Kayıt Tarihi : 12.9.2006 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!