Beyaz beyaz parlayan dişlerin,
Yaşam iksiri saçan gülüşlerin..
Aslında hiç de zor değildi;
Maddenin yapısındaki sırrı çözmek..
Kimi suya dayandırdı,
Kimi ateşe...
Ama kimse bilmedi ki;
İlk ateşi sen yaktın, içinde benle..
Kimse bilmedi ki;
Geri merhametindi aslında su!
Şimdi her şey bitti,
Sıra dünyanın batmasına geldi..
Bunu araştırıp duruyorlar,
Yanlış yanlış yerlerde..
Gene beni dinleyen yok,
Bunun da cevabı bende.
Güneşin gıdası o gözler kapanır,
Nura malzeme kalbi durursa..
Bugüne kadar en şanslı gaz olan oksijen,
Artık dolamazsa,
Ağzından girip, pembe ciğerlere..
_StzM_
25.11.2010/01:08
Kayıt Tarihi : 9.12.2010 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!