Arkasından Bakakaldik Şiiri - Özcan İşler

Nice can vakitsiz göçtü,
Arkasından bakakaldık.
Ömür çabuk geldi geçti,
Arkasından bakakaldık.

Bazen semiz, bazen arık,
Kimi ergin, kimi koruk,
Gidenlerin; alık, buruk,
Arkasından bakakaldık.

Şimşek çaktı, şafak söktü,
Dengi denkti, yükü yüktü,
Kalbi, kabrinden büyüktü,
Arkasından bakakaldık.

Ölüm, dost kapısı çalmış,
Ne iz ne emare kalmış,
Son hızı Burak'dan almış,
Arkasından bakakaldık.

Büyük, küçük, akran, yaren,
Omuz verdi; duyan, gören,
Dedik "Allah hüküm veren"
Arkasından bakakaldık.

Gömdük, duasına durduk,
Dönmeyecek biliyorduk,
Ne aradık ne de sorduk,
Arkasından bakakaldık.

İlk akşamın hüznü çöktü,
İhtimal yok, hayal çoktu,
Yetişmek imkânı yoktu,
Arkasından bakakaldık.

Bozguna döndü utkumuz,
Tutuldu sanki nutkumuz,
Hep sükût oldu katkımız,
Arkasından bakakaldık.