Sesini alıp dolabımda saklayamıyorum
Kafka’nın Milena’ya aşkını komik bulurdum
Çalışma masasını kıskanmanın ne demek olduğunu,
Şimdi anlıyorum
Sen bazen sessiz kalıyorsun
Benimle en çok o an konuşuyorsun
Sen bazen sadece elimi sıkıyorsun
En çok o zaman sevdiğini hissediyorum
Ben yalnız kaldığımda seni okuyorum
Yaptığın her harekette altını çiziyorum
Sesini alıp dolabıma halâ koyamıyorum
Ben de pamuk şeker vermelik beyninde
Senin iç sesinle konuşuyorum
O da sessiz kalıyor
Aklının odalarında yankılanıyorum
Biraz daha gezince iki kişi daha görüyorum
Martı Dalgıcı ve mavi etekli kız
Bende satranç oynarken onlara katılıyorum
Senin hakkında çok önemli bilgiler veriyorlar
Ben şah-mat sesimin yankısıyla uyanıyorum
Kayıt Tarihi : 29.7.2018 15:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!