Arkası Yarına Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Hayatının rolünü oynamaya az kalmıştı
Kendiyle yüzleşmeye hazırdı artık
Alnındaki çizgiler gergin
Dudakları kilitlenmiş cümle kurmakta zorlanıyor
Titriyordu olduğu yerde
Sahne arkasında geçmek bilmiyordu zaman
Heyecanla ovuşturduğu elleri ter içinde.
Alkışlarla açılıyordu hayal perdesi
Baş başaydı kendisiyle
Günahlarının sayımını yapıyordu tek tek
Sevaplarsa yetim.
Acı bir kahkaha fırlattı sahne içine
Avuçlarında sıkıca tuttuğu gül yaprakları
Saçılıp döküldü yere
Çiğneyip geçtiği anıların telafisi kaç yıl evvelinde?

Bir dram daha imzalı bu sahnede.
Gözlerinden dökülen yalanları silen mendil sırsıklam
İç yangınlarını söndürecek merhamet,
Düşer mi yüreğine?
Ağlamaklı olduğuna aldırış etmeden
Tahta çerçevedeki resimle göz göze geliyor
Suratı asık kaybolmuş neşesi.

Bu rol senin
Dilediğin gibi oyna
Kılıçtan keskin dil sorguluyor aralıksız
Mekânsız avareliklerin serserisi
İrdelenişin hikayesini anlatamayan
Sevgiyse susmakta.

Senaryosu sil baştan yazılmalıydı
Her oyunda hayatından kesitler canını yakıyor
Acılar yerleşiyordu mimiklerine
Zoraki tebessüm bile traji komik hallerde
Masal içinde masal,
Siyah perde kapanır mı binbir gecede?

Alkışların yankısı çınlarken gök kubbede,
Yüzüne tokat gibi çarpan vefasızlık çıkıyor sahneye
Tehlikeli oyun içinde kahkaha sesleri
Refleksler ağır
Gözleri duran zamana kilitlenmiş
Tırnaklarıyla yırtıyor yüzündeki maskeyi
Son rolüne kaptırmış kendini palyaço
Gözleri yine ağlamada
Final
Arkası yarına…

Gamze YAĞMUR