Arkana Dönük Şiiri - Efe Yildirim

bazen diyorum da
ya ben sıkıcıysam,
ya benden sıkılırsan
korkuyorum
söylemeye, paylaşmaya korkuyorum
korkan olmaktan korkuyorum…
seni kaybetmekten korkmuyorum
bizi kaybetmekten korkuyorum…
beni kaybetmenden korkuyorum…
bulmuşken görmüşken aydınlığı…
vakti değil…
vakti değil şimdi yalnızlığın…
tüm yalnız kaldığın günleri
ruhunun sesini paylaşmışken benimle…
onun için kaçma daha daha bir ol benimle…
sırf yavaş ve uzun sürmeli diye bırakma sevginin yerini pişmanlıklara…
dalgaları görüpte dalma denize
dibini gördüğün denizden kaçma bundan böyle…
bakarsın ne dalga kalır ne de denizin dibi
onca günü gezgin günü birlikçi,
tekne yol alır…
ne biri kalır
ne rüzgar…
bulanık denizi görenler ne balığı tanır…
ne hafızasını uzaktan alır…
seyreder,
seyredikçe kaybeder…
görür…
oysa bir halat varken çekip tutunup farklı yerlere,
saadetlere süzülcek…
seyretmekle kaybetmek arasında yol alır…
sonunda ise kaybetmeyi herkesden iyi tanır

sometimes I wonder
what if I'm just boring,
what if you get tired of me
I'm scared
scared to speak up, to share
scared of being scared…
I'm not afraid of losing you
I'm afraid of losing us…
I'm afraid of you losing me…
found the light, seen it…
it's not time…
not time for loneliness now…
shared all those lonely days
the voice of your soul with me…
so don’t run, just be with me more…
don’t let regret replace love just to make it slow and long…
don’t dive into the sea just seeing the waves
don’t avoid the sea you see the bottom of…
you might find no waves, no sea bottom
so many days, day-trippers,
the boat keeps moving…
nothing left,
not even the wind…
those who see the murky sea don't recognize the fish…
don’t remember from afar…
they just watch,
lose while they watch…
they see…
while there's a rope to hold, to different places,
sailing to happiness…
they sail between watching and losing…
and in the end, they know losing better than anyone else.