Arkam daşlarım Şiiri - Hakkı Kaya

Bu akşam, nasıl istersen öyle gel? !
Araya aracı koymadan,
Uzattığın kadar uzat,
Yeter ki gel.

Kapıdan pencereden damdan!
Kendini nasıl mutlu hissediyorsan?
Oradan,
Öylece gel! ..

Her an, hazır kıta muhabbetindeyim...

Çay saatinde, eşref saatinde,
Kafa saatinde, masa saatinde....
Gecenin ilerleyen saatlerinde,
Gidenlerim oldu benim.

Kullananlarım,
Zorlayanlarım,
Horlayanlarım! ...
Hatırlarım, duvara günaydın dediğimi! ..
Duvara bakarak günaydın dendiğini! ..

İftira atanlarım,
Atanları tutanlarım oldu! ..
Çamur atmadılar,
Güzelleşmiyeyim diye,
Banyosunda! ..

Arka kapımdan girdiler,
Arka kapımdan çıktılar! ..
Cesaretleri yoktu, yüzümü görmeye! ..
Göz göze gelmeye!

Kendi yüzsüzlüklerinden değil,
Evleri camdandı!
Taş atarsam kırılırdı!
Memleketi kendi gibi sanırdı!
O nun yeri ankaraydı! ..

Mabadı dardı, önüme geçmeye! ..
Öpücem sandılar, korktular!
Açamadılar benimle, özelleştirmeye! ..
Mahkeme duvarı suratlarını.

Kamuya açmazlardı yaralarını.
Kanla beslenip,
Kaçak güreşip,
Yavşak destekleniyorlardı!
Mastürbasyonla pandikleniyorlardı!

Oysa benim kanım!
Aşağılara çökmüştü!
Sadakatim!
Ağırlaşmıştı, oynamıyordu!
Ememediler!
Kendilerince gömemediler! ..

Hakkı KAYA

2006 Şubat