Arkalıksız İskemle Şiiri - Muhammet Üresin

Gönlüm arkalıksız bir iskemle sanki gelen hiç bir aşk yaslanıp ardına şöyle rahat bir nefes alamıyor
Ömrüm yapayalnız bir iskele senelerdir beklerim hiç gelmedi o gemi gelecek gibi de görünmüyor
Zirvesi belki durduğum yer kimsesizliğin yada taa dibi cehennemin hoş daha orası da  bilinmiyor
Dönmeni bekleyecek gücüm kalmadı tükendim artık ama ölmeyi istesem de öyle hemen ölünmüyor

Ellerin yansa avuçlarımda şimdi yine bir beyaz zambak kokusu duyulsa içimin kış bahçelerinde
Ait değilsin ki sen zamansız açtığın o gönüllere aldatır seni o yalancı baharlara güvenme

Neresinden dönersen zararın yine sen kardasın bilki bana yine yarsın varsın geç olsun da güç olmasın
Çenesi neden bu kadar düşük başıma sarıp gittiğin bu yokluğunun kaç yıl oldu bir gün olsun susmadı
Ezilirim ben hala yüzüme tokat gibi vuran her hatırada içimi delip geçen bir keskin bıçaksın
Lafın geçmese belki unuturdum çoktan seni ama hala kurduğum her cümlenin öznesinde sen saklısın