Terapi Şiiri - Önder Karaçay

Kaosun karmaşası,
Baş döndürücü dinamikler üretiyor
Sorunlu ve sorunsuz diye insanları ayırmak
Arkaik bir yaklaşım olur

Bir insan hakkındaki geçmişine dair bir bilgi
O kişiyi tanımamıza yetmeyeceğini
Zamanın bizzat kendisi söylüyor

Kültürümüze ve alışkanlıklarımıza aykırı olsa bile
Geriye kalan boşlukları kendimize göre tamamlayarak
O insanı tam tanımış olmamıza yetmiyor

Karşımızdaki kişinin neyin nesi olduğunun çözümünde
Onunla neler yapabileceğimizin
Tedirginliği başlar içimizde
Hırçınlaşmamızın sebebi
Kendimizle ne yapılacağını bilmediğimizdendir

Narsisizmimizin yara almasından çok korkarız
Hiç dengimizi bulamayacağız diye iç geçiririz
Belki çok acımasız tanımlamalar bunlar
Yabancı değiliz yüzleşmenin tereddütlerine

Otantik bir dinlemeyle
Karşımızdakini sürekli anlamaya çalışmak
Hep bizim anlamak zorunluluğunda kalmamız
Dondurulmuş sürecin buzlarını
Çözmemiz gerektiğini ortaya koyar

İç dünyamızın derinlerine indiğimizde
İç dünyasından bir haber insanları görürüz

Esnek ve yansız bir iç görüyle
Yaşamın bir kere olduğu idrakiyle
Bu terapi, rektifiye geçirmiş bir insanın
Geçmiş duygularıdır

Cilalı bir ölçü değil aradığım
İnsanın sızdırmazlık duygusunun
Mantık dışı da düşünebilme özgürlüğünü tanıyabilmesi
Beyin korteksinin
Limbik sistemden bağımsızlığını talep etmesidir

İçi dışına sarkmış insanlık adına
Sarkaç ortayı bulana kadar sürecek bir olgu bu
Uyaran bir değer

Bizi yoran hayat oyununun yerini
Terapi oyunu alır
İnsan profesyonel bir hastadır
Yaşanmışlığın ve yaşanmamışlığın gerilimi boşalacaktır

Dış dünyadan gelen uyarılara karşı
Seçici ve ayıklayıcı vize mekanizması
Beynini kullandığı halde
İnsan kendisine ait olmayan kişiliği
Kendisinin sandığı için, ağır bir bedel öder
Geçmişin genetik kodları öyle der

Önder Karaçay