Arkadaşlarımla bir gece!

Lacivert bir karanlık,
Çökmüş!
Gecenin tam ortasına…
Uzakta bir ışık,
Sanki yanıp sönüyor…
Sokaklarda!
Başıboş köpek sesleri.
Kimbilir benim gibi,
Kaç kişi var bu gecede?
Uzaklaşan seslerin,
Ardına düşmüş gibi.
Hükmünü sürüyor sessizlik!
Ne rüzgâr esiyor,
Nede görünüyor yıldızlar.
Ay küsmüş mü güneşe?
Gökte almamış yerini…
Alem uykuda,sessiz!
Öylece duruyor…
Bir gece ki,
Sanki gün olmaya koşuyor.
Yorulmuşcasına sessizlik,
İşaretle anlaşıyor…
Penceremdeyim!
Ellerim şakaklarımda,
Kulaklarımda sessizlik!
Gözlerim hasret,
Lâmbalarına direklerin.
Sabahı beklerken,
Alabildiğine açık gözlerim! ..
Sessizliğin ortasında,
Uluyan bir köpek!
Ardından,
Onu boğan sessizlik! ..
Bir gariplik doldurdu içimi,
Aldı götürdü,
Yalnızlığın taa ortasına…
Sonunda!
Sessizliğin içinde,
Bir de yalnızlık…
Oldular şimdi iki kişi.
Biri içime girdi,
Biri sardı etrafımı…
Teslim oldum olacak,
Çığlık atacak sanki korkum!
Derken,
Bu karanlık rüyadan uyandım…

01.25/Perşembe/30.12.2004