Arkadaşıma Mektup Şiiri - Kazim Bektaş

Sevgili Arkadaşım,
Önce fec’m güneş gibi doğdun
Hoş geldin.
Sonrada yüreğimi ısıttın

Üzerime sinmiş kokunu
İçime çeke çeke alıyorum
Gözlerine bakıp,
İçinde özlediğim toprakları görüyorum
İlkbaharda başına taç yaptığım papatyaları
Halen kilerde asılı dürüyor
Seni unuttum ha sakın sanma
Mezhane’nin orta direğinde isimlerimizi kazdırdım..

Bana tarhana göndermişti geçen kış
Tadı halen damağımda
Kokusu içime saklı hala
Tarlamızda topladığın nane yaprakları varmış içinde
O sevginle yoğurmuş parmakların
O varlığımı varlığına borçlu olduğum el
O tohum olup yaşardığı buğdaylar
O ocağım, yuvam, vatanım
Tek varlığım sensin
Artık yaşlandı elinden gelmez bir şey
Atamdan armağan, hatıram, mirasım
O her şey

Ne kadar da çok özlemişim memleketimi...
Tekrar hoş geldin, sefalar getirdin... Aşkım