Arkadaşıma Şiiri - Bülent Selen

Ya olmasaydın kerata...
Bu hayat pek yavan olurdu.
Ne paylaşacak mahrem sırları,
Ne didişecek aykırı fikirleri,
Ama kavga etmeyecek...

Kim olurdu namussuz?
Neredesin ulan, nereye gittin?
Beni yalnız bırakıp.

Kime anlatacağım şimdi ben?
En gizli dertlerimi,
Kimin erotik hikayelerine güleceğim?
Kime güveneceğim?
Kimse olmasa da,
O yeter be! diyeceğim?

Kızdım sana adi herif,
Bu yoktu aramızda,
Adice terk edip gitmek yoktu.
Ben sana yapmadım.
Sefil fare neredesin?
Cevap ver Özcan...
Özledim sesini.

Yeni cep numaranı söyle bari.
Lazımsın ulan lazımsın.
Ne oyuna dördüncü var,
Ne siyaset konuşacak biri.
Özcan, köprü paranı veririm.
Benzin paranı da,
Hadi be koçum gel!

Sıkıldım ulan, sıkıldım sensizliğe.
Derdim var Özcan.
Ama anlatacak kimse yok yahu.

Kavga etmemizin haftasına,
Kapıma kim gelir ki artık?
Bunu unutmuşsun diye,
Kim uzatır uyduruk vazoyu.

Ada vapurundaki kadınları,
Kimle çekiştireceğiz şimdi?
Ayıp ettin ayıp.
Antalya da otel sahibine,
Saldırmak için sebep yok artık.

Tokat’a telefon edip,
Bu durumda ne yapmam gerektiğini,
Kime soracağım insafsız.

Sabahleyin misafirime ne ikram edeceğimi,
Mesajla atacak mısın oradan?
Safları kiminle sıklaştıracağız,
Roc’n rool yaparken?

Kim boll hazırlayacak bize,
Annemin sebze kovasında.

Söyletme beni şimdi, ah! söyletme.
Kimle kilolarca bira tüketeceğiz,
Osmanbeydeki mahsen de?
Aynur, kimyadan sınıfı nasıl geçecek?

Ayıp ettin hepimize ayıp.
Özlüyoruz seni Özcan,
Olmadı bu yaptığın be kardeşim.

Bülent Selen /2011