Arkadaşım ve Dostum

Bir zamanlar sen vardın, kulağımdaydı sesin
Bir zamanlar mevsim ilkbahardı, yine sen vardın
Bir zamanlar nöbet tutardık, telefonların başında
Sabahlara dek kulak kulağa sarı kızı beklerdik
Bir zamanlar bir tek “elveda” için saatlerce ağlardın
İstemem yüzünün kara bulutlarla kaplanmasını
Bir zamanlar sen vardın aklımda, sıcak nefesinle
Bir zamanlar ellerini ellerimde hissederdim
Gündüzleri aklımda, geceleri hayalimdeydin
Sevgiye hasret,
Dokununca ürkek,
Heyecanlı ve sıcaktın
Sana ulaşmak,
Senin sesini duymak,
Tenine dokunmak
Sıcak nefesini hissetmek, yüzümde.
Artık uzak çok uzak,
Artık yalnızca düşlerde yaşamak kaldı.
Özledim seni seviyorum dostum demeyi
Özledim derin bir duygu ile dudağını öpmeyi
Özledim sarılıp sıcaklığını hissetmeyi
Özledim be arkadaşım, sana dostum demeyi
Bir zamanlar sen vardın mevsim yine yazdı
Usanmadın, bana şiirler yazdın, hastane odalarından
Sonra mevsim yine yazdı, sarı kız doğum yaptı
Nöbetler bitti, var olan arkadaşım ve dostum da gitti.

Not: Sarı Kız- Doğum yapması beklenen bir ineğin adı.

18.06.1999