Arkadaşım Mehmet Şiiri - Resul Üstün

14 Nisan 2001 tarihinde bir akşamüstü Çermik İlçesinden Diyarbakıra dönerken Erganiye bağlı Pirahmet (Ahmetli) Köyü yakınlarında geçirdiği trafik kazası sonucu yitirdiğimiz 1978 kuşağı öğrenci gençliği önderlerinden sevgili Mehmet İzin anısına...

Güleç dostum!
Sevdaydın en karasından,
Sindiremediler.
Yiğittin en alasından,
Çekemediler.
Az bulunur bir merttin bu namert dünyada,
Kabullenemediler.
Sen mert gençliğin alnı açık mert yüreğiydin,
Bitiremediler.
Arkadaşım!
En güzel sen gülerdin,
Ağlatamadılar.
Elinde Kesk û Sor mendilinle en güzel sen oynardın.
Durduramadılar.
Hazanda gazelleri,
Mezarda ölüleri diriltirdi kahkahaların,
Susturamadılar.
Sen yüreklerde sevgi, gözlerde ışıltıydın,
Karartamadılar.
Esmerim, karagülüm.
Varsa günahı,
Günahıydın özgürlüğe kaçışların.
Işıltıydın,
Beyaz geceydin mayınlı sınırda,
Karartamadılar.
Sevgide okyanustun,
Zerresini eksiltemediler.
Karanfildin, kekiktin, papatyaydın…
Çiçek çiçek bahardın dağlarımda
Her mevsim bir başka kokardın.
Ey güzel insan!
Giderken iz bıraktın ardından.
İzciler izini sürdüler.
Tipi, boran, kıyamet demeden
Çirkin mi çirkin,
Hain mi hain ittifaklar kuruldu.
Sınır antlaşmalarına konu oldun.
Hasan Keyfli bir sürgün tarihini
Yine ölü dirilten gülüşünle yazdın.
Gülüşüne,
Bakışına,
Sevdana bizi hasret koydun be dostum.
Bir özgürlük tohumuydun
Mücadele tarihinden arta kalan.
Sen aşkın en kısa ömrü,
Umudun sonsuzluğuydun.
Ah be tatlı dillim,
Güler yüzlü çocukluğum!
Sen her şafakla yeniden yeşerip,
Gün batımlarında sararan bir yiğit başkaldırıydın.
Güneş sana hasretken,
Sen Güneş’e hasret gittin be dostum.
Ne gecede kaldın,
Ne de gündüze doydun.
Ahhh! Ah be ciğerim.
Doyamadık, doyamadık sana.
Bakışına,
Gülüşüne,
Dostluğuna bizi hasret koyup gittin.