Arkadaşım Ali Şiiri - Ahmet Kesici

Arkadaşım Ali,
Çok acayip biri.
Birazda deli.

Hapsursam,''helal'',
Öksürsem,''çok yaşa'' derdi.

İşe gelmez, kızlarla gezer.
Doğru nedir bilmez, hep de yalan söyler.
Kötü diyemem, iyi diyebilmek içinde şait ister.

Her gün birileriyle kavga eder, hep de dayak yer.!
Lafa gelince tek başına beş kişiyi birden döver.

Ah Ali, ne yapsa yeri.

Akşama kadar aç gezer, eve taksiyle döner.
Cebindeki son parayı sigaraya verir, işe yayan gelir.
İşten tekme tokat atılır, millet tatile çıktı sanır.

Bir gün kara sevdalıdır.
Bir gün aşkın yalan olduğunu anlatır.

Hele kızın biri gülmesin yüzüne,
On gün unutmaz, onu anlatır.

Kimi sevdiği anlaşılmaz.
Bir gün gözde ile ayrılır, bir gün ayşe yi aldatır.

Ne iş yaptığı da belli değil.
Bir gün kaportacıda kalfa, bide bakıyorum garsonluk yapıyor barda.

Ah Ali, ne yapsa yeri.

Her kez iyi anlaştığımızı sanıyor.
Okey oynasak taş çalıyor.
Tavla atsak zar tutuyor.
İçmeye hiç gelmez, iki bira da sapıtıyor.

Ben kara sevdama kara kara düşünürken,
O, olmadık şeylerden bahsediyor.

Ah Ali, ne yapsa yeri.

O konstmatriz bir kadına tutulur.
Ben ovarlokcu bir kıza vurulurdum.

Görürdüm onları yan yana.
Tanırdım.
Adı, Arzu.
Mahsen birahanesinin en havalı hatunu.
Çektim Ali yi kenara, bak Aliii, bu Arzuu biraz or..pu.

Kızdı bana., kavga ettik.! ! !
O iki vurdu bana. Ben bir sağlam çaktım ona.
O, yıkıldı yere, ben yığıldım bir yere.
Sonra, sarıldık birbirimize.
O özür diledi, ben af ettim.

Ah Ali, ne yapsa yeri.

Babam zaten hiç sevmezdi.
Çok konuşan, çok yalan söyler derdi.
Annem kapıdan kovardı.
Böyle insanlardan çok korkardı.

Ona ne mi oldu şimdi.

Merak etmeyin yaşıyor ölmedi.

Bir gün kalbimi çok fena kırdı.
Özürde dilemedi.
Çekti gitti.

Ah Ali, ulan adam edemedim seni...