Arkadaşım Ahmet Bülbül'e ('Bülbül')

Bülbül

İlkin sineme filmlerinde gördüm,
Sonra aşk şiirlerinden tanıdım.
Şimdiyse belgesellerde…
Tutmadım ellerinden,
Hatta yakından bile görmedim.
Kafesimde de olmadı hiç.
Çünkü kafesim de olmadı.
Yanık sesini dinledim,
Çektiği ah-u zâr, gül yüzündenmiş.
Sahte falan değil, ta özündenmiş.
Her şairin konu olmuş,
Hatta Akif bile haykırmış:
“Eşin var, aşiyanın var, baharın var ki beklersin.
Kıyametler koparmak neydi ey BÜLBÜL nedir derdin? ”
İşte bu bülbül kanatlısıdır bülbülün.
Oysa ben kanatsızını tanıdım.
İlk, orta ve lise yıllarımda,
Hatta askerlik anılarımda da o vardı.
Onun için ben neyim bilmem amaaa,
O benim için dünya kadardı.
Hep özlemini duydum,
Sesini duymadığım zaman sesinin.
Yanımda olmadığı zamanlarsa sesinin.
Sanki,
Sanki sağlığımda bile payı vardı.
Çocukluk aşkıma karşı olsa da…
Onsuz grip olur muyum bilmem amaaa,
Onsuz hep garip oldum.
Arkadaş olarak Rabbimden,
Bana ödüldür O.
Biri beni andı desem.
Ahmet BÜLBÜL’DÜR O.

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya