Arkadaşım Şiiri - Veysel Karani Tabak

Sevgili arkadaşım
Senin olduğun ülkenin
Bulutları hep ağlıyormuş
Haberler öyle geçiyor
Her tarafı sular seller basıyormuş
Nehirler, ırmaklar dolup taşıyormuş
İnsanların gözleri hep yaşlıymış
Sen üzülme be sevgili arkadaşım
Ben senin olduğun ülkeden gittim
Ama yüreğinden gitmedim
Ben hala oradayım

Bir gece vakti
Pencereni arala
Güneye bak
Orada bir yıldız varsa
İşte o an bende oradayım
Ve o yıldıza bakıyorum
Ben bulunduğum yerde
Doya doya son baharı yaşıyorum
Yeşil yok hayatımda
Alabildiğine sarı, turuncu ve kahverengi
Bir de sen yoksun
Ben de yastayım
Her gün nehir ve göl kıyısındayım
Balık avlayıp şiir yazıyorum
Bir de haritayı açıyorum
Özlediğim Marmara’ya bakıyorum
Sevgili arkadaşım
Annemin kabilesinde yas var
Artık Blue Angel yok
Bir kartal yumurtası uğruna
Canından oldu, dayımda kızından
Annem olayın farkında bile değil
Bazen çocuklar gibi şen
Bazen mezarlıkta bütün gün gözü yaşlı
Matem havasında, kabile yasta
Ağladığımı kimse görmesin diye
Ben ya nehir de ya göl kıyısında
Sarı, kahverengi yapraklar arasında
Derin düşüncelerdeyim
Ertelenen duyguları
Sorguluyorum
Ama döneceğim
Ne olursa olsun
Sana geleceğim
Göreceğim seni
Dünya gözü ile
Geldiğim gibi gideceğim
Ait olmadığım yerden
Giderken yüreğimi orada bırakacağım
Çünkü bana lazım olmayacak
Senin yerin de hiç dolmayacak

Annem dönmem diyor
Ama kandırabilirsem
Bayramdan önce ülkendeyim
En fazla iki gün İstanbul’da
Sonra evde yalnızlığımla baş başa
İşte böyle beyaz arkadaşım
Yaşadığımın bile farkında değilim
Müzik bile dinlemiyorum
Ontario da sonbahar çok güzel
Hüzün var, güneş var, yağmur var
Nehir var, göl var, hazan var