Arkadaşım Şiiri - Reşat Karabağ

Can yoldaşım, arkadaşım,
En büyük sırdaşım…
Gezdiğim, gördüğüm yerlerden,
Yediğim aştan, yaptığım işten
Damarlarımda atan kandan
Sen hep haberdarsın…
Girmişsin bir kere hayatıma;
Sevinip şen kahkahalar attığıma,
Hüzünlenip ağladığıma,
Sevilip, sevilmediğime sen tanıksın…
Tüm yolculuklara seninle birlikte çıktık,
Deniz kenarında birlikte izledik
Güneşin batışının tüm güzelliğini
Yağmurlu günlerde birlikte ıslandık…

Çıkıp dolaşmak istersem, şehrin sokaklarını
Koluma takılırsın dolaşırsın benimle.
Gelip geçenler yalnız bana değil
Sana da bakarlar benim kadar
Biri soracak olsa zamanı
Sen yoksan yanımda
Bende yoktur sorunun cevabı…

Bir dosta rastlasam sarılsam özlemle
Aynı sevecenlik aynı içtenlikle
Sende sarılırsın benimle birlikte
Dost benim değil seninmişçesine.

Hasta düşüp ateşler içinde yandığıma
Kalsan da biçare, sen tanıksın.
Nabzımın nasıl attığına…
Sen, kıskanmazsın beni
Hiç kimseden,
Hiç kimse, kıskanmaz
Seni benden…
Ara sıra senden ayrı kaldığımız da olur
Bilirsin zorunluluktan olduğunu
Darılmazsın…
Yıllardır kahrımı nasılda çekersin
Anlayamadım.
Tükendi gücün, enerjin
Sol kolum sensiz ve öksüz
Senden ayrı kaldım diye,
Sardı dört bir yanımı hüzün
Bilirsin seni ne çok severim
Ayrılığına katlanmak çok zor
Zaman geçmiyor sensiz
Çabuk gel, seni özledim
Benim sevgili 'kol saatim'.