İnsan bu, kendiside yaradılışı gibi,
Çok bilinmeyenli bir denklem sanki
Ama en çözülmesi zor olanı, şerefsizleri,
Beni yıldıramaz hayvanat bahçesinin itleri.......
Kalmadı bu mahlukatlara güvenim,
Hoşgörüm, olmadı yara melhemim,
İnsan ayrımcılığını hiçbir zaman sevmedim,
Sonun da çatladı sabır taşım benim......
Sevgi çemberimi genişlettik çe gerildim,
Çevremdekilere inandıkça, sandım sevildim,
Kendi kendimi yiyip bitirdim,
Ben bir sevgi otobüsüydüm,
Arkadaş şarampolünde devrildim.............
Kayıt Tarihi : 10.9.2001 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!