Arkadaşım (420) Şiiri - Can Dere

Ara mutluluğu nerede olsa
Ona doğru yürü koş arkadaşım
Gönlün acı ile hüzünle dolsa
Sen yine de sevin coş arkadaşım

Üzülüp dert etme bulursun bir yar
Koskoca kainat olur sana dar
Unutma dünyada iki gerçek var
Ölüm gerçek hayat boş arkadaşım

Yaralı gönlünü yakıp dağlama
Umudunu geçen güne bağlama
Hayata kahredip hergün ağlama
Akmasın gözünden yaş arkadaşım

Üstüne örerse kader ağını
Ömrüne getirir zulüm çağını
Karşına çıkacak gönül dağını
Sen de Ferhat gibi aş arkadaşım

Sarılırsın kadehlere meylere
Yaptığın bu isyan söyle neylere?
Aldanma gördüğün bütün şeylere
Bunlar birer hayal düş arkadaşım

Ömrünce çekersin çilen bitmez ki
Kurulur gönlüne çekip gitmez ki
Alınyazısına gücün yetmez ki
Olursun kadere tuş arkadaşım

Dosttan başka kimse yıkamaz seni
Ateşlere atıp yakamaz seni
Gün gelir hiç kimse çekemez seni
Atılır üstüne taş arkadaşım

Değişmez bu düzen dünya durdukça
Yaşayıp gideriz hayal kurdukça
Kader sillesini sana vurdukça
Görürsün sen şeşi beş arkadaşım

Saçın beyazlamış tel tel dökülmüş
Ciğerlerin içerinden sökülmüş
Bak elin titriyor belin bükülmüş
Senin için mevsim kış arkadaşım

(09.07.1994/İstanbul)