Arkadaşım Şiiri - Emine Sönmez

Ben kelebek olsaydım,çiçekler arkadaşım,
Hayat sırdaşım benim,gerçekler arkadaşım,
Bu günler gelir,geçer gam çekme arkadaşım,
Ben bir güle aşığım, tabiat arkadaşım.

Benim sevda çiçeğim, solsa da yine açar,
Vefasız sevgililer, bir görünür, bir kaçar,
Gurbet ellerde yalnız gezsem de böyle naçar,
Sevip sevilmek güzel, sen de tat arkadaşım.

Suyun çağlayışını, yüreğimde duyarım,
Sılayı özlesem de, gurbet benim diyarım,
Gurbet bana uymazsa, ben gurbete uyarım,
Böyle gelip geçecek bu hayat, arkadaşım.

Dünyâ cennete benzer, sevdalar çiçek gibi,
Hep seni diliyorum, tanrıdan dilek gibi,
Bu sefer de sen vurma şu zalim felek gibi,
Hasretinden çıkıyor bu feryat, arkadaşım.

Bir zaman, ben de kırda koşardım, deli gibi,
Yar kokusu gelirdi baharın gülü gibi,
Aramıza girdiler, kara bir çalı gibi,
Biz gibi gariplere, yok murat, arkadaşım.

Düşlerimde yaşarsın, gonca gülüm, kanaryam,
Senden ayrı kaldıkça durmadan kanar yaram,
Tabip derman bulamaz, yar elindeymiş çarem,
Benden geçti bu hayat, kaldır at, arkadaşım.

Ele nasihat verir tutamazsın sözünü,
Felek kara yazmışsa, silemezsin yazını,
Hasretten açık kalır, kapatırlar gözünü,
Kendi özüne geçmez nasihat, arkadaşım.