Arkadaşım Şiiri - Özer Tan

Kasabanın dar ve sakin sokaklarında oynardık seninle
Çocuk olmak bir garip masal bir güzel düştü zor olsa bile.

Evinin balkonu karşımda aşılmaz hendek gibi görünürdü,
Çağırmak için heveslendiğimde yüreğim oraya götürürdü.

Arkadaş oldu çocukluk oyunlarımız biz dosttan öte olduk,
Büyümeye meraklı, adam ve kadın gibi birbirimizi bulduk.

Sabah çıkılan bir okul macerası biterdi köşede beklerken sessizce beni.
Hatırlıyorum yüzündeki büyükçe gözlüğü, incecik belini ve esmer tenini.

Mektuplara kocaman sözler çıkardı minik kalbinden, anlatmak için sevgini.
Posta idaresi bir ayakkabı ile karışırdı bazen, gizlemek için çekingenliğini.

Ayrılık vardı en güzel zamanları bizden çalan, bırakan geride kalbi kırık seni.
Telefonda ses vardı bir de okul arkası buluşma anılarımda son kalan üzen beni.

Paylaşıldı birçok an nice yıllar sonra rüyaları geçeğe dönüştüren.
Arkadaşlığın değerini ve sınırsızlığını büyümüşlüğümüze gösteren.
Sınırlar yoktu artık aralarında, çıplaktı düşünceler ve bedenlerdi üryan.
Bulmuşlardı birbirlerini, aramazdı bu arkadaşlar artık başka heyecan.