Arkadaşım Şiiri - Mehmet Kesici

Arkadaşım...
İlk sen anlardın mimiklerimden
İlk sen kirpiklerimden kırılmaları
Duman alınca dağları estiren
Rüzgâr gibi savuşturan hayattan
Havadan, sudan, şundan, bundan
Yaratandık bin bahane.
/seninle yaşamak vardı ya Arkadaşım
Şahaneydi şahane!

Ben, birine meyletmiştim ilk sen bilmiştin
İlk sen iliştin gözbebeğime tebessüm ile
İlk sen yılıştın gülmelerime müzipce
İlk sırrımı çözen de sen.
Tiksindiğim her ne ise sevdiren
Giydiren deli gömleği yine sen
Sürükleyen yaka paça.
/kaça gittin Arkadaşım kaça?
Pisipisi yaşıyorum ben hala!

Bak yağmurlar yağdırırsın uzaktan yine
Sular düşer gözlerime özlerime sel
Anlamışsın, başım duman ateşim yüksek
Seni gerzek, seni aptal, seni mendebur
Kaybetmişim ben de beni hadi bul
Yüreğim yorgun be Arkadaşım
Sitemimi duy, hadi şakalaş.
/yaklaş bana arkadaşım yaklaş
İhtiyacım var...