Arkadaşım Şiiri - İdris Kuzhan

biliyorsun
senden ayrıldığım o günden beri
buruk sevinçler kapladı
içimin coğrafyalarını
kör bir gecenin karanlığı kadar korkunç
fırtınalı bir çöl kadar
uğultulu zamanların
bende bıraktığı izdüşümleri
gözbebeklerime işledim
şimdi gözlerim
kimsesiz bir çocuk kadar mahsun
ağlayan bir anne kadar yaralı

arkadaşım
göklerin bulutları senin için ağlıyor
toprağın damarı çatlamış
çatlayan yerlere sızıyor yağmur
ben küçük tepelere çıkıp
sana bakıyorum
ufuklarda seni gözlüyorum
sen nerdesin be arkadaşım...
soylu duygular kuşatıyormu hala seni
yağmurlar sana da uğruyor mu
içinde yanan alev alev akkorlara
yağmur fayda veriyor mu
yoksa sana da mürteci mi diyorlar
desinler be arkadaşım
varsın ne derlerse desinler
ama sen yüreğinde
soylu inkılaplar yaşa
seni de kaplamasın dünyanın cazip süsü
kuşatmasın sunulan
yaldızlı kelimeler
sen içimde büyüttüğüm çiçeklerin
en narini en güzelisin
yani sen ölüme kol kola
gidilecek kadar
cesursun be arkadaşım

ah arkadaşım ah
hani sonbahar akşamları
parkların ıssız yerlerinde
soğuk kış geceleri dağınık odamızda
nice hayaller kurardık seninle
nice firavunlar devirip
işgal edilen coğrafyaların
kavgasına katılırdık yüreklerimizle
ve her gece rahmanın emriyle
pekişirdi kardeşliğimiz
adıyla yaşar
adıyla düşlerdik
diriliş saatlarini
kırşehir 1995