Arkadaşım Şiiri - Bekir Gedikoğlu

ilk arkadaşım karanlıklar oldu
bir zaman onun kucaklarında kalmışım
gözlerimi açtığım an
kayboldu
Çevrem neşe ile doldu
Sevdiklerimin sayısı çoktu
Tek, tek kayboldu
Sonraları hiç biri arkadaşım olmadı
Öten kuşlar, koşuşan çocuklar, akan dereler
Yalnızlığımı unutturmadı
Çook, çok sonraları ilk arkadaşım
Karanlıklar gibi kucaklarını açmıştı
Ebedi arkadaşlarım hiç kaybolmazlardı
Gündüz gözlerimi, gece rüyalarımı dolduruyorlardı
.................., ..............., ........................
günler günleri kovalıyordu
ve bir gün
Kollarını açtı bana sokaklar
Yanımdan hiç ayrılmıyorlar
Hiç mi hiç kırmıyorlar
Darılmıyorlar
Onları çiğnediğim, teptiğim halde, kırmamak için beni
Ben bastıkça ses veriyorlar
İşte onlar ara sokaklar
İşte onlar
Sokaklarda ki
KARA TAŞLAR

Tirebolu,29.02.1972