Güya konuşuyorduk iki sevgili!
“Yol” dedin, “yoluna ölmek” dedim.
“Yol” dedim, alıp başını çekip gittin.
Hep çekiştirdin,
Hep eleştirdin,
Didik didik didiştirdin.
Ve artık;
O hep gülüp eğlendirdiğin
Dostlarından bile olamadım.
Sınıfta mı kaldım ne?
Bir kuru selamlık arkadaşınım şimdi…
20.01.2010 / ANTALYA
Yılmaz TürkyılmazKayıt Tarihi : 20.1.2010 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!