ARKADAŞ gelecek VE kaktüsler Şiiri - Ade ...

ben yalnızlığı 'albaya gelmeyen mektup'la tanımlıyorum

_benim mutluluğum bir gecekelebeğinin yaşam alanıdır
ömrü ne kadar uzun olursa o kadar alanı genişler! _

mumlarım baş eğmiş ne alevler bitiremedide
atlarım koşmuyor
palyaçom kederli…
yaşıyor muyum kaktüs çiçeğim
gel bir damla suyla ölüme kuru…

/gökkuşağı elinde arkadaş
unuttum ben renkleri bugün
konuşursam
için acır/

kapattım gözlerimi
ve sağırlıklarım şimdi bir seni duyar
sızlarsa kalbim
sen dokun ey gizemli mavim
sende ben gökyüzü arıyorum duy
gökyüzümü
yüzümü

sayfalar dolusu(n) sen
sen anasısın o alçak tanrımın
hiç girmeyecektin koluma o dar koridorda
çağırmayacaktın ağırlığını gözkapaklarımın
şimdi ben küfür bile edemiyorum..

oysa ihtilalim demiştim sana
sunmuştum çaldığım güvercinleri yurduna
gülüşünde yaseminler saklamıştım onlara dalmıştım bakarken sana
kıskanmıştın
ve damlasında yağmurun
hünerli ellerine öpücükler biriktirmiştim
hangi çığ koparabilirdi sıcaklığını benden
benden gözlerini kim alabilirdi
hangi gölge güneşine şemsiye açardı ben istemeden
ben istemeden kaktüslerin yaşayabilir miydi suyla

günışığı diye bir şey
sen

zaman akar mı
akar mı ırmaklar gizlice
gizlice buluşur mu gözler
gözler susmaz
ben sussam ne olur

tanımam senden aldığım ülkü için yanlışında seni
ya konuş
ya son kez konuş
tek mermi olsun hediyen
ve saplansın kemiklerimden birine
toprak olmasın

ölümün
sensiz geçen her günün …

27.07.07
taşdelen