Biliyorsun, senle beraber büyüdük.
Senin annen benim annemin küçüklüğünü biliyormuş.
Biliyorsun, seninle ayni avluda büyüdük.
Annenle – Anneannem yaşıt oldukları icin çok iyi anlaşır,
Ve de yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.
Biliyorsun eskiden avluda nasıl oynadığımızı.
Biliyorsun, o zamanlar su olmadığı icin, anneannemin ikimizi
bir leğende yıkadığını.
O zamanki yasamdan eser yok!
O zamanlar ikimizde ilk okula, hatta ablamla ana okuluna bile gitmiştin.
Her şey bambaşkaydı.
İnsanlar başkaydı.
Yasam tarzı başkaydı.
Fakir olan insanlara zengine bakılır gibi bakılırdı.
Ayrımcılık yoktu.
Peki simdi ne oldu bize?
Niye surat çevirir olduk?
Niye fakirlere değişik gözle bakılır oldu?
Niye 3ün – 5in hesabi yapılır oldu?
Niye dostken düşman yaptı şimdiki zaman bizi?
Niye sevgi birden nefrete dönüştü.
NIYE SIMDIKI INSANLAR BÖYLESINE VEFASIZLASTI?
NIYE KIYDILAR BIZE;
DOSTLUGUMUZA;
ARKADASLIGIMIZA...
Kayıt Tarihi : 10.6.2005 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insan sormaya başladımı
kaçışır gölgeler dağılır karanlıklar
sis perdesi işte o an yırtılır.
usuna ufkuna sağlık hep sor sorgula gerçeğe ulaşmak ve düşleyip düşünmek zaten insana özgü bunu ne kadar yapabilirsek o kadar iyidir.
genç koca yüreğim bu tavrın çok güzel hep böyle kal
tebrikler can Sezen sevgiyle
TÜM YORUMLAR (1)