Arkadaş Şiiri - Döndü Dülger

ARKADAŞ
Vücut yorgun, gönül tarumar,
Sahneler hep aynı, yüzler sahtekâr.
Lisan gerçekçiliğini kaybetmiş,galeyan üstüne galeyan,
Ne kötü bir çağa denk geldik be Arkadaş.

Evler suskun, diller düğümlü
Sofralarda tat tuz yok, simalar hüzünlü,
Birbirimizden bir haber yaşar olduk heybemiz gam yüklü,
Ne kötü bir çağa denk geldik be Arkadaş.

Konuşmayı bırak selâm vermekten kaçar olduk.
Nezaketi kaldırdık raflara, hâl hatır sormayı çoktan unuttuk
Bir çatı altında kim var, kim yok görünmez olduk.
Ne kötü bir çağa denk geldik be Arkadaş.

Bir masaldan çıkmış gibiyiz, şaşırdık kaldık.
Aynalara küstük, duygularımızı rafa kaldırdık.
Güller kokusunu kaybetti, duruluğu toprağa sakladık.
Ne kötü bir çağa denk geldik be Arkadaş.

Büyük küçük kalmadı, sevgi, saygı ziyan oldu.
Yaşlıya, kadına hürmet vardı şimdi hepsi mazi oldu.
Masum yavrular dört duvar arasına hapsoldu,
Ne kötü bir çağa denk geldik be Arkadaş.
Eskiler güzeldi diye diye kahrolduk be Arkadaş...
Döndü Dülger