Arkadaş Şiiri - Sinan Bayram

Öyle bir zaman ki bu
Tufan desen tufan değil be arkadaş
Toprak bile yeşermiyor artık
Bizim can verdiğimiz kadar

Hakla batıl karışalı beşer şaştı
Gelen giden suyu bulandırdı arkadaş
Sevgiler sözde çiçekler güzde kaldı
Helale haram harama helal dediler

En büyük virüs insanoğlu esasen
Bu dünyanın yakalandığı arkadaş
Bu virüs küpüne düşman sirke misali
Küp kırıldımı ziyan olacak akledemiyor

Feleğin sillesini yemiş gibi
Bitti bitiyor insanoğlu arkadaş
Çok oldu belkide insanlık öleli
Bülbül ötmüyor gül diye diye

İnsan yaratılmadı yarattığı kadar
Herkese kendi putu güzel arkadaş
Kır desen tuzla buz ediyorlar seni
Varlığımızın karşılığı bu neylersin

Öyle bir an bu çiçekler yaprak döküyor
beyaz karanfile ölüm demişler arkadaş
Zalimin elinde kalem mürekkep üzülüyor
Şimdi bir beyaz sayfa bulana aşk olsun

Varlığımız yokluğa gebe her an
İnsan kendinde ne bulursa o arkadaş
İrade kendini özel hisetmek için
İnsan iri ve diri tümüyle kalıp

Öyle bir kötü tohum ki hayata düşman
Dünya varda ne yaşam yok be arkadaş
Özün sözüne cehennem olmuş zaman
Akıyor akmakta olan ama cennet değil

Sevmeler sevilmeler hikayemi ki
Şiirler yazılıyorsa okunuyorsa arkadaş
Bir kimsesizlik büküyor belini
Suspus insanoğlu ve de kırgın biraz

Denizlerde büyüyor dalgalar
Her mevsim yalnızlığı giymiş arkadaş
Bekleyen beklenen kim belli değil
Mutluluk gelse ya bekletmeden bizi

Yok oluyoruz hayata koşarken
Birbirimize derman olamıyoruz arkadaş
Var olmak güzeldir yaşarken
Yaşamak yaşatmaktı bilemedik

Güzel günler gelir mi bu ğüzden sonra
Bildiğim güzel duygular var arkadaş
Dalından koparılan çiçekler gibi hepsi
Bu dünyaya bu güzellikler fazla

Sinan Bayram